Εγκληματικότητα στην Ελλάδα – Μύθοι και πραγματικότητα

Στην ατζέντα της επικαιρότητας σε σχέση πάντα με τα θέματα που προβάλλουν τα ΜΜΕ, κυρίαρχο ρόλο το τελευταίο διάστημα έχει η εγκληματικότητα. Ο τρόπος προβολής και τα όσα ακούγονται για το συγκεκριμένου θέμα, αγγίζουν πολλές φορές τα όρια της υπερβολής. Τι λένε όμως οι  πραγματικοί αριθμοί, ποιες είναι οι υπερβολές των ΜΜΕ και ποια η άγνωστη αλήθεια  

Μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει μια σχετική αύξηση της εγκληματικότητας, όμως η χώρα μας εξακολουθεί να παραμένει στις τελευταίες θέσεις – από πλευράς διάπραξης αδικημάτων – στην Ευρώπη, αν συνυπολογισθούν τα πληθυσμιακά δεδομένα. Οι αλλοδαποί, παρά την περί του αντιθέτου εικόνα, έχουν συμμετοχή περίπου 40 έως 50% στην εγκληματική δραστηριότητα, η οποία εξακολουθεί να παραμένει σε ελληνικά χέρια! Η ΕΛ.ΑΣ. έχει σειρά αδυναμιών στη δομή της, στην κατανομή δυνάμεων, στη χρήση τεχνικών μέσων και στην απόκριση στις υποθέσεις των πολιτών, όμως εξακολουθεί να έχει σχετικά σημαντικά ποσοστά εξιχνίασης ορισμένων αδικημάτων.

Αυτές είναι ορισμένες από τις άγνωστες αλήθειες, χαμένες στους μύθους και τις υπερβολές ορισμένων ΜΜΕ αλλά και αναφορών δημοσίων προσώπων, σχετικά με τα ζητήματα ασφαλείας στην Ελλάδα. Εκείνο ωστόσο που προβληματίζει είναι η επονομαζόμενη «κρυφή εγκληματικότητα» που δεν καταγράφεται από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, η μικρή εμπιστοσύνη των πολιτών, αλλά κυρίως το «άδηλον μέλλον». Κι αυτό, γιατί οι τάσεις των αδικημάτων στη χώρα μας είναι συνεχώς αυξητικές τα τελευταία χρόνια και οι αριθμοί ανησυχητικοί. Ιδού λοιπόν ποιοι είναι οι δημόσιοι μύθοι και αναφορές και ποια η αλήθεια για την εγκληματικότητα και την αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ. στη χώρα μας.

Αναφορά: Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκός παράδεισος του εγκλήματος.
Αλήθεια: Πρόκειται για υπερβολή.
Η παραπάνω αναφορά συνιστά αναμφίβολα ένα μεγάλο «μύθο». Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό βέβαια με τον πληθυσμό κάθε χώρας και όχι με τους απόλυτους αριθμούς, η Ελλάδα βρίσκεται στην 11η θέση στη διάπραξη αδικημάτων (ανθρωποκτονίες, κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες κλπ) κάθε χρόνο στην Ε.Ε. Στην Ελλάδα καταγράφεται κάθε χρόνο μία αναλογία 4.338 αδικημάτων ανά 100.000 κατοίκους. Δηλαδή κάθε χρόνο, περίπου ένας στους 25 Έλληνες πέφτει θύμα κάποιας παράνομης ενέργειας. Η ανάλυση του σχετικού πίνακα (Πίνακας 1) αναδεικνύει ότι στην περίπτωση της εγκληματικότητας, τα φαινόμενα απατούν. Πρώτη στη σχετική λίστα είναι η Σουηδία, που για πολλούς θεωρείται το ησυχαστήριο της Ευρώπης και μια «ιδανική κοινωνία», με 13.585 αδικήματα ανά 100.000 κατοίκους. Ακολουθεί το Βέλγιο με 9.750 αδικήματα ανά 100.000 κατοίκους, η Μεγάλη Βρετανία με 8.956 αδικήματα και η Δανία με 7.799 αδικήματα, πάντα με την ίδια πληθυσμιακή αναλογία. Χαμηλότερα από την Ελλάδα είναι στη σχετική λίστα μόνο η Πορτογαλία και η Πολωνία. Η σχετική συγκριτική ανάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει γίνει για τελευταία φορά το 2007 (σχετικός πίνακας 1 για την εγκληματικότητα στην Ευρώπη). Όμως, παρότι στη χώρα μας υπάρχει από τότε μία αύξηση των αδικημάτων – κυρίως κλοπών και ληστειών – κατά 15-20%, η θέση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή λίστα εγκληματικότητας παραμένει σχετικά χαμηλά. Εκείνο πάντως που επισημαίνεται στην έκθεση του 2007, είναι ότι στην Ελλάδα παρατηρείται τα τελευταία χρόνια αύξηση της εγκληματικής δραστηριότητας, ενώ σε άλλες χώρες της Ευρώπης σχετική κάμψη. Όμως και τα άλλα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί για την εγκληματικότητα στην Ευρώπη, καταρρίπτουν το σχετικό μύθο. Σύμφωνα με ειδικά αναλυτικά στοιχεία για το 2003, στη Γαλλία που έχει εξαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα σημειώθηκαν 2.173 ανθρωποκτονίες, ενώ την ίδια χρονιά στην Ελλάδα μόνο 116. Στη Γερμανία που έχει οκταπλάσιο πληθυσμό σημειώθηκαν 2.541 ανθρωποκτονίες, ενώ στην Ισπανία με τετραπλάσιο πληθυσμό κατεγράφησαν 1.274 ανθρωποκτονίες. Στην Ολλανδία που έχει πληθυσμό περίπου 16.192.000 σημειώθηκαν 1.798 ανθρωποκτονίες, δηλαδή σχεδόν δεκαπενταπλάσιες από την Ελλάδα! Ακόμα και η Ελβετία που θεωρείται η ευρωπαϊκή χώρα που έχει μείνει αλώβητη από την εφόρμηση του εγκλήματος, βρίσκεται πιο ψηλά από την Ελλάδα στη σχετική λίστα του εγκλήματος. Με μόλις 3.367.900 κατοίκους έχει καταγεγραμμένες για το 2003, 187 ανθρωποκτονίες.

Χώρα                                      Αδικήματα   (ανά 100.000 κατοίκους)
1) ΣΟΥΗΔΙΑ                              13.585
2) ΒΕΛΓΙΟ                                   9.750
3) ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ        8.956
4) ΔΑΝΙΑ                                     7.799
5) ΟΛΛΑΝΔΙΑ                             7.466
6) ΑΥΣΤΡΙΑ                                 7.195
7) ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ                           6.204
8) ΓΑΛΛΙΑ                                   6.119
9) ΙΣΠΑΝΙΑ                                 5.611 
10) ΙΤΑΛΙΑ                                  4.765
11) ΕΛΛΑΔΑ                                4.338
12) ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ                      3.761
13) ΠΟΛΩΝΙΑ                             3.334 

ΠΙΝΑΚΑΣ 1. Εγκληματικότητα στην Ευρώπη – Γενική εικόνα για το 2007.
Αριθμός αδικημάτων (κλοπές, διαρρήξεις, ανθρωποκτονίες, ληστείες) ανά 100.000 κατοίκους.

Αναφορά: Για πρώτη φορά υπάρχει τέτοια «έφοδος» του εγκλήματος στη χώρα μας.
Αλήθεια: Είναι μια διαπίστωση λανθασμένη.
Στα περισσότερα αδικήματα υπήρχε μεγαλύτερη δραστηριότητα των κακοποιών πριν από δώδεκα χρόνια, δηλαδή την περίοδο 1996-1997. Αλλά και άλλες χρονιές, τα εγκλήματα ήταν σαφώς περισσότερα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι όσον αφορά τις ανθρωποκτονίες, το 2007 κατεγράφησαν 128 σχετικά περιστατικά και το 2008 139. Ωστόσο σημειώνεται ότι το 1993 είχαν καταγραφεί 150 εγκλήματα, το 1995 151, το 1996 169 και το 1997 203. Επιπλέον και το 1998 και το 1999 κατεγράφησαν 154 φόνοι, ενώ το 2000 146 τέτοιου είδους αιματηρά περιστατικά. Αναλυτικά, από το 1991 έως και το 2008, τουλάχιστον 14 χρονιές, οι ανθρωποκτονίες ήσαν σχεδόν ισάριθμες ή ακόμη και περισσότερες από όσες το 2007 ή το 2008! Όσον αφορά μία άλλη κρίσιμη και ενδεικτική πτυχή της εγκληματικότητας, τις κλοπές και τις διαρρήξεις, το 2007 κατεγράφησαν 58.472 τέτοιου είδους αδικήματα και το 2008 67.799 κλοπές και διαρρήξεις. Όμως αυτό δεν είναι το «ζενίθ» αυτών των αδικημάτων. Το 1997 είχαν καταγραφεί σε όλη την επικράτεια 67.971 κλοπές και διαρρήξεις , το 1996 63.216 αδικήματα και το 1998 60.863 τέτοιου είδους περιστατικά. Για να έχει κάποιος ολοκληρωμένη εικόνα αυτού του «δεκαετούς κύκλου» του εγκλήματος, πρέπει να ανατρέξει στον αριθμό των κλοπών τροχοφόρων. Το 2008 κατεγράφησαν σε όλη τη χώρα 23.550 τέτοιου είδους περιστατικά. Ωστόσο, τέτοιου είδους εγκληματική δραστηριότητα είχε παρουσιαστεί και το 1998 με 23.511 κλοπές τροχοφόρων και το 1999 με 22.854. Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκφράζουν την άποψη ότι ο μεγάλος αριθμός κλοπών τροχοφόρων που παρουσιάζεται μετά από δέκα χρόνια, δεν έχει σχέση με τη δράση συμμοριών. Αποδίδουν ένα μέρος της σε «εικονικές δηλώσεις κλοπών για την απόσυρση ΙΧ από ομάδες αθίγγανων που προσφέρουν σχετικές εργασίες», χωρίς βεβαίως κάτι τέτοιο να μπορεί να επιβεβαιωθεί. Εκείνη πάντως η εγκληματική δραστηριότητα που παρουσιάζει πράγματι πρωτοφανή αύξηση και προβληματίζει τους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. είναι οι ληστείες. Το 2008 κατεγράφησαν 3.293 ληστείες, το 2007 2.823 ληστείες και το 2006 2.463 σχετικά αδικήματα. Μια μικρή .σύγκριση υπάρχει μόνο με το 1998, οπότε κατεγράφησαν 2.125 ληστείες σε όλη τη χώρα, αλλά και με το 2004 που ήταν «ολυμπιακή χρονιά» και η ΕΛ.ΑΣ. ανέγραψε στη στατιστική της 2.339 αδικήματα αυτού του είδους. Πιο χαρακτηριστική ιστορία είναι οι ληστείες των Τραπεζών, όπου και πάλι η αύξηση την τελευταία τριετία είναι θεαματική. Το 2008 σημειώθηκαν 262 σχετικά συμβάντα, το 1997 293 και το 2006 219. Ήδη το πρώτο τρίμηνο του 2009 έχουν σημειωθεί περίπου 130 σχετικά περιστατικά! Για να γίνουν αντιληπτές οι διαφορές, το 1997 είχαν καταγραφεί μόλις 34 ληστείες τραπεζών και το 1999 54. Προ μερικών εβδομάδων, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κος Χρήστος Μαρκογιαννάκης ανήγγειλε μέτρα θωράκισης και προστασίας των Τραπεζών, υποχρεωτικού χαρακτήρα για τα πιστωτικά ιδρύματα. Όμως παραμένει άγνωστο αν αυτά θα αποδώσουν. Επιπλέον παρουσιάζεται το νέο φαινόμενο, όταν αυξάνεται η φύλαξη των τραπεζών και δυσχεραίνεται η «πρόσβαση» των κακοποιών, εκείνοι να καταφεύγουν σε ληστρικές επιδρομές σε σούπερ μαρκετ, σε καταστήματα ΕΛΤΑ, σε μικρά καταστήματα κ.λπ., όπου οι πιθανότητες να συμβεί εμπλοκή και να υπάρχει αιματηρή εξέλιξη του περιστατικού, είναι σαφώς μεγαλύτερες.

Αναφορά: Η εγκληματικότητα είναι έργο κυρίως των αλλοδαπών.
Αλήθεια: Ειναι κι αυτό σχετικά ένας «μύθος».
Η συμμετοχή των αλλοδαπών στην εγχώρια εγκληματικότητα κυμαίνεται μεταξύ 20 έως 50%. Αντίθετα με την εικόνα που υπάρχει στην κοινή γνώμη, το σχετικά σημαντικό ποσοστό συμμετοχής των αλλοδαπών στην εγχώρια εγκληματική δραστηριότητα δεν είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων μηνών. Κάτι δηλαδή που παρουσιάζεται .κατά κόρον από ορισμένα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Την περίοδο 1997-1998 η εμπλοκή των αλλοδαπών – και κυρίως των Αλβανών – στην εγκληματική δραστηριότητα, ήταν σχεδόν η ίδια. Δηλαδή, ποσοστό της τάξης του 40-50%. Έκτοτε μειώθηκε στο 20-30% και υπήρξε νέα αύξηση την τελευταία διετία. Από τις ανθρωποκτονίες που σημειώθηκαν το 2008, ένα ποσοστό 42,2% τις έχουν διαπράξει αλλοδαποί – όπως έχει προκύψει από τις υποθέσεις που έχει βεβαίως εξιχνιάσει η Αστυνομία. Το ποσοστό αυτό, το 2007 ήταν 34,5%, περίπου ίδιο με το 2006. Το 1999 η συμμετοχή των αλλοδαπών στους φόνους ήταν 35,6 %, ενώ το 2003 37,4%. Στις κλοπές και διαρρήξεις παρουσιάζεται κάτι παρόμοιο (σχετικός πίνακας 2). Το 2008 η συμμετοχή των αλλοδαπών σε αυτού του είδους τα αδικήματα ανέρχεται στο 44,8%, Το 2007 η εμπλοκή των αλλοδαπών σε αυτά τα αδικήματα ήταν 37,6%. Πράγματι δηλαδή, τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή των αλλοδαπών στην εγχώρια εγκληματικότητα μεγαλώνει. Όμως και το 1998, δηλαδή πριν από έντεκα ολόκληρα χρόνια, ποσοστό 44,8 % των κλοπών και διαρρήξεων γίνονταν από αλλοδαπούς. Δηλαδή μιλάμε για μια σχετική ανακύκληση του φαινομένου. Ακόμη πιο χαρακτηριστικά για το ρόλο των αλλοδαπών είναι τα στοιχεία εμπλοκής τους στις κλοπές τροχοφόρων. Ενώ το 1998 στις κλοπές ΙΧ κι άλλου τύπου οχημάτων, οι αλλοδαποί είχαν συμμετοχή της τάξης του 45,6%, το 2008 το ποσοστό τους μειώθηκε στο 32%. Εκεί όμως όπου πράγματι η συμμετοχή αλλοδαπών είναι διαρκώς αυξανόμενη και αξιοσημείωτη, είναι στις ληστείες. Το 2008 η ανάμιξη των αλλοδαπών στις ληστείες είναι της τάξης του 50%, όταν τα προηγούμενα χρόνια ήταν μεταξύ 20 έως 45%. Ακόμη και την περίοδο 1997-1998 όπου παρατηρείται παρεμφερής άνοδος της συγκεκριμένης εγκληματικής δράσης, η εμπλοκή των αλλοδαπών ήταν 18%. Η ΕΛ.ΑΣ. αποδίδει αυτό το δεδομένο στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και στους επονομαζόμενους στάσιμους λαθρομετανάστες -οι οποίοι εχουν προορισμό τις χώρες της Ευρώπης – και οι οποίοι προχωρούν σε ληστείες του δρόμου για λόγους επιβίωσης. Ακόμη, μεγάλο μέρος αυτών των ληστειών αποδίδεται σε χρήστες ναρκωτικών αλλά και σε πρώην κρατουμένους .

Αναφορά: Το μεγαλύτερο ποσοστό εγκληματικότητας παρουσιάζεται στην Αττική.
Αλήθεια: Έιναι σχετικά σωστό!
Στην περιοχή της Αττικής όπου ζει περίπου η ..μισή Ελλάδα, σημειώνεται τα τελευταία χρόνια ποσοστό περίπου στο 70% των κλοπών και διαρρήξεων, το 40% των ανθρωποκτονιών, το 80% των ληστειών και το 62% των κλοπών τροχοφόρων. Όσον αφορά την υπόλοιπη χώρα, το μεγαλύτερο αριθμό κλοπών και διαρρήξεων σε αναλογία κατοίκων έχει μετά την Αττική, η Ζάκυνθος και η Χαλκιδική (μάλλον λόγω τουριστικής κίνησης) και έπειτα η Μεσσηνία και η Θεσσαλονίκη (σχετικός πίνακας 3 με την εγκληματικότητα ανά νομό, σε πληθυσμιακή αναλογία). Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι αν συνεκτιμηθεί αυτή η αναλογία κατοίκων, το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρωποκτονιών παρουσιάζει ο νομός Ρεθύμνου και το μεγαλύτερο ποσοστό βιασμών – πάλι λόγω της τουριστικής κίνησης που δεν προσμετράται βέβαια στα πληθυσμιακά δεδομένα – η Κέρκυρα!

Αναφορά: Όσο περνάει ο καιρός, η αστυνομία αδυνατεί να εξιχνιάσει το έγκλημα.
Αλήθεια: Πρόκειται για ένα ακόμη «μύθο».
Οι εξιχνιάσεις των αδικημάτων από την ΕΛ.ΑΣ. όχι μόνο δεν μειώνονται ποσοστιαία, αλλά δείχνουν ορισμένες τάσεις αύξησης. Αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι το 2008 εξιχνιάσθηκε ποσοστό 80% των ανθρωποκτονιών αλλά και σχετικών αποπειρών. Τέτοιου είδους ποσοστά, της τάξης του 70 έως 85% στην εξιχνίαση ανθρωποκτονιών, παρουσιάζεται την τελευταία δεκαπενταετία και αποδίδεται κυρίως στην απόδοση των αρμοδίων υπηρεσιών της Ασφάλειας Αττικής. Το 2008, από τις κλοπές και διαρρήξεις εξιχνιάστηκε ποσοστό περίπου 17%, δηλαδή μόλις μία στις έξι. Όμως πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι τα προηγούμενα χρόνια, τα ποσοστά ήταν της Τάξης του 8 έως 14%. Επιπλέον, ίδια ποσοστά ή ακόμη και μικρότερα, εξιχνίασης κλοπών και διαρρήξεων υπάρχουν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου υποτίθεται ότι υπάρχουν διωκτικές αρχές πιο δραστήριες και με πιο σύγχρονα συστήματα. Το ποσοστό εξιχνίασης κλοπών τροχοφόρων ήταν το 2008 43,05% έναντι 40,92 % το 2007. Στις ληστείες ωστόσο, παρατηρείται πάλι το μεγάλο πρόβλημα, όπου το ποσοστό διαλεύκανσης αυτών των ενεργειών ήταν το 2008 της τάξης του 29,91% έναντι 34,6% το 2007.

Αναφορά: Τα τελευταία χρόνια τα ναρκωτικά θερίζουν.
Αλήθεια: Ένας μύθος ακόμη, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία οι βεβαιωθέντες θάνατοι από χρήση ναρκωτικών παρουσιάζουν μεγάλη μείωση, που ίσως είναι η πιο αισιόδοξη πλευρά της εγκληματικής δραστηριότητας στη χώρα μας. Ενώ το 2000 κατεγράφησαν 304 θάνατοι από ναρκωτικά, το 2001 321, το 2002 259 και το 2005 322, το 2008 έχουν βεβαιωθεί μόλις 48 θάνατοι από χρήση ναρκωτικών. Ακόμη, το 2008 υπήρξε σημαντική αύξηση των υποθέσεων διακίνησης ναρκωτικών που αποκαλύφθηκαν. Το 2008 αναδείχθηκαν 11.738 απόπειρες διακίνησης ναρκωτικών και συνελήφθησαν 15.567 άτομα, έναντι 7.995 υποθέσεων του 2000, οπότε είχαν συλληφθεί 12.306 άτομα.

Αναφορά: Στην Ελλάδα υπάρχει κρυφή εγκληματικότητα, που δεν δηλώνεται από τους πολίτες στις αρχές.
Αλήθεια: Είναι μία διαπίστωση σχετικά ορθή.
Σύμφωνα με σχετική μελέτη που έγινε προ μερικών ετών – με σφυγμομέτρηση σε 6.500 κατοίκους – από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, μόνο το 40,3 % των θυμάτων προσωπικών κλοπών κατήγγειλαν το γεγονός στην αστυνομία, ενώ μόλις το 60,3% των θυμάτων διαρρήξεων των σπιτιών τους, ανέφεραν οτιδήποτε στις διωκτικές αρχές. Όσοι δεν ανέφεραν κλοπές και διαρρήξεις στην ΕΛ.ΑΣ., το έκαναν όπως δήλωσαν στην έρευνα, γιατί το θεώρησαν πως αυτό δεν ήταν αρκετά σοβαρό (36,4%), είτε λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων (16,8%), όπου στην περίπτωση αυτή η αστυνομία δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Ιδιαίτερα αυξημένο όσο και πολύ ανησυχητικό για την ΕΛ.ΑΣ. είναι το γεγονός ότι το 20,7% των διστακτικών πολιτών δεν απευθύνθηκαν στην αστυνομία, αφού δήλωσαν …βέβαιοι ότι η αστυνομία θα αδιαφορούσε για την υπόθεσή τους! Είναι ενδεικτικό της επιφύλαξης που έχουν οι Έλληνες πολίτες για την ΕΛ.ΑΣ., το ότι σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, κατά μέσο όρο μόλις το 10% δεν προχωρεί σε αναφορές στις διωκτικές αρχές, γιατί εκτιμούν ότι "αυτές δεν θα κάνουν τίποτε". Όσον αφορά τις ληστείες, το 23,3 % αυτών που απέφυγαν να αναφέρουν το περιστατικό της ληστείας στην αστυνομία, δήλωσαν ότι δεν προχώρησαν σε μία τέτοια ενέργεια γιατί "η αστυνομία δεν θα έκανε τίποτα, ούτως ή άλλως". Είναι επίσης ενδεικτικό, ότι σύμφωνα με αυτήν τη σφυγμομέτρηση το 14,5% των θυμάτων κλοπής αυτοκινήτου απέφυγε να δηλώσει το περιστατικό στην αστυνομία. Μάλιστα, στις κλοπές μοτοσικλετών το ποσοστό αυτών που δεν το δηλώνουν στην αστυνομία ανέρχεται στο 22,9%. Ακόμη, απογοητευτικό στοιχείο για την έρευνα είναι ότι η Ελλάδα παρουσιάζει συνολικά το χαμηλότερο ποσοστό ικανοποίησης από την αστυνομία, με 56%, μαζί με την Πολωνία (52%) και την Ολλανδία (43%). Αντιθέτως, τα ποσοστά ικανοποίησης των πολιτών σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς αγγίζουν το 88%, ενώ ο συνολικός μέσος όρος ικανοποίησης φθάνει το 71%.

Του Β. Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ